غزل (سعدی شیرازی)ترجمه الی العربیة(افتخار موسوی)

[افتخار موسوي]

غزل (لشاعرسعدي الشیرازي)
به‌جهان خرم از آنم، که جهان خرم از اوست = عاشقم برهمه عالم، که همه عالم از اوست
انني من عالم مبتهج ،وذلک العالم من خلقته= عاشق لکل الکون ،و لأن کل العالم منه
به غنیمت شمر ای دوست، دم عیسی صبح= تا دل مرده مگر زنده کنی، کاین دم از اوست
اغتنم الفرصة ایها الصدیق، عند السحر في الصباح = لعلک تحیي القلب المیت کالمسیح، لأن هذة النفس منه
نه فلک راست مسلم، نه ملک را حاصل = آنچه در سر سویدای بنی‌آدم از اوست
فلا تستطیع ان تخترخ السماء،ولا ملک باقي = فکل ما في الوجود و ما یجول في العقول منه
به حلاوت بخورم زهر، که شاهد ساقیست = به ارادت ببرم زخم، که درمان هم از اوست
طعم السم في فمي کالحلاوة،لان الناظر ساقیني = فاتحمل کل جرح ، لان الدواء منه
زخم خونینم اگر به نشود، به باشد = خنک آن زخم، که هر لحظه مرا مرهم از اوست
لو لم یالتئم جرحي الدموي،فهذا افضل = فما ابرد الجرح، حین اتلقی کل لحظه المرهم منه
غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد؟ = ساقیا، باده بده شادی آن، کاین غم از اوست
ما فرق الفرح والحزن عند العارف؟ = ایها الساقی،اعطني الخمرا لأن الفرحة،في الحزن منه
پادشاهی و گدایی، بر ما یکسان است = چو بر این در، همه را پشت عبادت خم از اوست
الملک و الاستجداء،سواسیة علینا = لأن خلف هذا الباب،الکل حاني الظهر للعبادة منه
سعدیا، گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر= دل قوی دار، که بنیاد بقا محکم از اوست
یا سعدي،لو قلع السیل المدمر دار العمر = قوي قلبک،لأن الخلود الازلي منه