مجموعة من قصائد الشاعر حاييم نحمان بياليك ( כמה משירי המשורר ח״נ ביליק )

[سعد عبد السادة]

سعد عبد السادة


סעד עבדול־סאדא
القصيدة الاولى بعنوان : אגרת קטנה , מן-הגולה לאחי בציון
( رسالة صغيرة ) من المهجر الى اخي في صهيون .

كتبت في أيلول العبري سنة 1894 .

שדות בר, נחלת אבות, ומרחב ודרור –http://3.bp.blogspot.com/_5fTgNOJLEhg/SbnN4ls1VsI/AAAAAAAAEm0/mioqD3OPCOc/S226/%D8%A8%D9%8A%D8%A7%D9%84%D9%8A%D9%83.jpg
היש עוד בארץ מברך כמוך?
ואני פה אחיך קפאתי בקר,
אנוע ככלב בארץ נבוכה;
מגרש במקלות, מכלכל פרורים,
נעזב ונשכח מלב ומאל.
האמנם שכחת את-טעם המרורים,
שיחדו אכלנו בגלות החל?

גם-עתה עוד הנני תעה כצאן,
את-גזי, את-חלבי ובשרי יקחו,
ושבט הנגש לא-יאמר עוד הון,
עוד יסגר עלי מרעה כרים ואחו;
לא-נחקר עדנה אם-יש קבה רעבה
בבטני הריקה, אם-גם אני איש.
לפי-שעה אנשם וארעב בגנבה,
אתפרנס ככלב שבע קלון וריש.

ואתה – המאשר! לך מרחב מסביב,
די אור לנשימה, די שמש, די צל.
אם-תעבד קשה – הוי, אחי החביב!
לעבד ולסבל צונו גם-אל.
לא תזרע אל-קוצים, לא תיגע לריק,
עוד תראה עת יגמל עמלך ורבה;
עוד יבער יתלקח כלפיד הזיק
צפנת בלבבך בצאתך נדבה.

הן זרע ישרים לא-יאבד בציה –
ואני אזרה כחי לרוח, וכמוץ
יסער פעלי אל ארץ שאיה;
אל ארר אדמתי לצמיח לי קוץ.
כל-ימי אנוע, אשוטט, אשוטט,
אלחם בצללים ואבנה בחול;
כצנינים הייתי לשכני, ולשוטט
בעיני משנאי, על-נפשי לעל.

לפנים אהבתי צרותי, ובתם
לבבי הצדקתי את-שבט מוסרי;
קראתי לדמעות, קדשתי יום צום –
ואפשט במנוחה לשכין צוארי;
אך עתה, אהה, אין בי אמון נעורי,
נואשתי מרחמים, מבטחי בית עש;
חדלתי, ידידי, מחבב יסורי,
כי מאס גם-אלי את-משפט הרש.

אין ת כ ל י ת לנדודי, אין קדשת השם,
סר צל אלהים, סרה רוח הקדשה,
גם-בכיי לא הוא, גם תחנוני לא-הם –
אתחנן ואבך – כי מכתי אנושה.
אתחנן כנואש ואבך מלב קר,
אאנח מלב מלא אפר ובשת;
ואבך – אף אם-אדע כי-דמעי כמטר
שמי ברזל בציות על-ארץ נחשת.

אגדות נושנות נשוני עמלי,
בחלומות ומשלים ישנתי הכאב,
אך-עתה בא רוח וישא משלי,
ויגז את-חלומי – ומלא ריק הלב.
"כף ראשך! שא על!" – על-שם מה? על-שם מי?
מה אועיל כי-אסבל? מי ירצה קרבני?
הוי, קראו לי דרור ואגדלה את-שמי,
אגדילה מעשי, אקומם חרבני.

כעם גבורתי, גם-בי די איל!
הוציאו למרחב את-כחי הכלוא;
מריח השדה יפריח עם דל,
כדשא תפרחנה עצמותי שבלו.
הכרמל, השרון גדלוני מאז,
ובשד יזוב חלב ילדותי פנקו,
שיא הררי עולם שמני עם-עז,
הרוחות הטהורות עצמותי חזקו.

ממרום הרי לבונה, מראש גבעות מר
גם-זרע אדני לצדקה זרעתי,
ובקול חצצרת תרועה המחצצר "דרור!"
הרעשתי הלבנון וארזיו זעזעתי –
איך, יום קיצי? איך, אביבי?
מדוע לא תביט השמש אלי?
רק-קר, עבי חרף... התראה, חביבי,
את-סדרי בראשית משתנים עלי?

אין תקוה פה, אחי, כבר כלה הקץ,
פס חסד אלה, בל-יעש ישועות;
אין תקוה ליונה בצפרני הנץ –
ועתה שתי עיני מזרחה נשואות;
עוד טרם אבינה מה-יהיו חלומותי –
ונפשי כצפור בהריחה יום דרור.
זה משאת כל-נפשי, זה תקות תקותי,
ירחי ושמשי היוצקים בי אור;

זה כוכב הזהב, זה עמוד האש,
המאירים את-דרכי, מגיהים את-לילי;
זה קול המנחמני ולחש לי: יש
לי תקוה, לא-אבדה תוחלתי מאלי.
וכבר עיני ראות הצצים הרכים,
הצומחים כתקוה בנפש כל-חי.
לקות אחפצה, ואשרי המחכים –
עבד וסבל, אחי, בשם אדני!

[جمال الأحمر]

الأخ سعد عبد الله؛
أنا مهتم بشعر هذا الشاعر الصهيوني الخبيث، أكرم الله القارئين.
وهذا ما حصلت عليه عند الترجمة الآلية للقصيدة؛


Fields Bar, patrimony, and space and Dror -
What other country welcomes you?
I froze and I visit here and your brother,
Anoa dog in embarrassed;
Land sticks, economic and environs,
Left left forgotten.
Did you forget your - tastes Ahmarurim,
We bribed exile from?

Also - I am now more lost sheep,
The - gases, the - take milky flesh,
Which approaches the tribe did not - say more capital,
More framed Ali Karim grazing pasture;
No - Edna questioned whether - hungry belly has
Empty stomach, if - I'm a man.
By - Time Ansm Waarab stealthily
Atfranc dog shark seven disgrace.

And you - confirming! Space around you,
Enough light to breathe, enough sun, enough shade.
If - Work hard - Oh, my dear brother!
Process also suffering Conv - Al.
Do not sow - thorns, do not touch in vain,
You'll see when Igaml Amllach Vrba;
Itlkah torch will burn more harm
Tzofnat your heart when you leave a donation.

Sperm are not straight - lost Cracker -
I mustered my strength and spirit, like chaff
Sar verbal to the land of desolation;
Al Er land me a pain in growth.
All - Days Anoa, Ashutadt, Ashutadt,
I'll fight in the shadows and build sand;
Anathema was my neighbor, and wander
To transformer, the - my soul for about.

I loved my troubles ahead, and their daughter
Excused the heart - a moral tribe;
I cried tears, I spent a day fasting -
Wapsta Shechinah rest my neck;
But now, alas, I have no confidence in my youth,
I despaired of pity, trust in a moth;
I stopped, my friend, like Russia,
That fed well - me - Law Hersch.

Z is about to Y. A wanderings, there is no end justifies the name,
Sir Shadow of God, the spirit of dedication Sarra,
Also - is not crying, even pleas do not - they -
Beg your pain - because I went human.
Beg desperately cold heart pain,
Aánge Ash wore a full heart;
Pain - even if - I know that - Dmaay meter
My name is compliance with the iron - copper country.

Old legends Nsuni Amalia,
I slept in my dreams and fables pain
But - just come and carry my own spirit,
Vigaaza the - dream - and fill an empty heart.
"Palm of your head! Carry on!" - The - where are you? On - a who?
What Auayl that - Assebel? Who would want to sacrifice?
Oh, I read the Dror grow up - my name,
Agedilo practical, Akomm shit.

Anger and heroism, even - I had enough ram!
Out the space - as living imprisoned;
Smells field Afriah with Dell,
Blue grass inflorescence bones.
Caramel, Sharon Gidluni Since then,
Izub breast milk childish Pankow,
Mountain peak with a nominal world - a strong,
Pure spirits strong bones.

From above it frankincense, Mr Hills advance
Also - I planted a seed the Lord to charity,
Voice trumpets blare Mahccar Dror! "
Bombardment of Lebanon and pack rocked -
How the summer's day? How the spring?
Why not look at the sun to me?
Only - cold, thick despite ... Alert, brother,
The - change orders at the beginning of me?

There is no hope here, my brother had a bride to an end,
These charity stripe, Belle - made Jesus;
There is no hope of a dove Abcprni bud -
Now married two eyes to the east;
Even before I'll understand what - are my dreams -
Mental bird smell day free.
It's when you all - my soul, it Atkoat Atkoti,
Lunar light silk Pour me;

This gold star is the pillar of fire,
Illuminating the - way, the proofreaders - Lilly;
That voice Mngemny whispered to me: there
I hope not - Mali expectancy lost.
Come up and my eyes to see the soft,
Growing hope all soul - alive.
Visual Ahpcah, Blessed are waiting -
Worked and suffered, my brother, called the Lord!

[جمال الأحمر]

وهذه ترجمة آلية إلى العربية




حقول المحامين ، والتراث ، والفضاء ، ودرور --
ما آخر بلد يرحب بكم؟
جمدت وأنا أزور هنا وأخيك ،
Anoa الكلب في بالحرج ؛
الأراضي العصي والاقتصادية وضواحيها ،
اليسار اليسار طي النسيان.
هل ننسى الخاص بك -- Ahmarurim الأذواق ،
رشوة ونحن من المنفى؟

أيضا -- وأنا الآن أكثر فقدت الأغنام ،
و-- غازات ، و-- اتخاذ لحم حليبي ،
ولم التي تقترب من قبيلة لا -- أقول أكثر من رأس المال ،
أكثر مؤطرة علي المراعي الرعي الكريم ؛
لا -- إدنا شكك -- الجائع
إفراغ المعدة ، وإذا كان -- أنا رجل.
من قبل -- الوقت Ansm Waarab خلسة
Atfranc القرش الكلب سبع عار.

وأنت -- تأكيد! الفضاء من حولك ،
ما يكفي من الضوء على التنفس ، والشمس بما فيه الكفاية ، ما يكفي من الظل.
إذا -- من الصعب العمل -- أوه ، يا أخي العزيز!
عملية التحويل من المعاناة أيضا -- القاعدة.
لا تبذر -- الشوك ، لا تلمس عبثا ،
سترى عندما Igaml Amllach Vrba ؛
سوف Itlkah الشعلة حرق مزيد من الضرر
Tzofnat قلبك عند ترك التبرع.

الحيوانات المنوية ليست مباشرة -- المفرقع -- خسر
تحتشد أنا قوتي والروح ، مثل القشر
سار اللفظية إلى أرض الخراب ؛
شركة اير الأرض لي ألم في النمو.
الكل -- أيام Anoa ، Ashutadt ، Ashutadt ،
سوف أقاتل في الظل ، وبناء الرمال ؛
وكان لعنة جارتي ، ويهيمون على وجوههم
لمحول ، و-- روحي لنحو.

كنت أحب بلدي المتاعب القادمة ، وابنتهما
معذور القلب -- قبيلة المعنوية ؛
قضيت بكيت دموع ، وصيام يوم --
Wapsta وحده Shechinah بلدي الرقبة.
ولكن الآن ، للأسف ، ليست لدي ثقة في شبابي ،
أيس الأول من الشفقة ، والثقة في عثة ؛
توقفت ، يا صديقي ، مثل روسيا ،
أن تغذية جيدة -- لي -- القانون هيرش.

زد على وشك تيه وY. ، لا يوجد أي الغاية تبرر اسم ،
سيدي الظل الله ، وروح التفاني صرة ،
أيضا -- لا تبكي ، حتى لا المناشدات -- هم --
التسول الألم الخاص بك -- لأنني ذهبت الإنسان.
التسول الألم ماسة القلب الباردة ،
وارتدى Aánge الرماد القلب الكامل ؛
ألم -- حتى لو كان -- وأنا أعلم أن -- متر Dmaay
اسمي الامتثال للحديد -- نحاس البلاد.

الأساطير القديمة Nsuni أماليا ،
كنت أنام في أحلامي والخرافات الألم
ولكن -- للتو وتحمل روح بلدي ،
Vigaaza و-- الحلم -- وشغل قلب فارغ.
"بالم من رأسك! حمل على"! -- و-- أين أنت؟ يوم -- وهو من؟
ما أن Auayl -- Assebel؟ من الذي يريد أن يضحي؟
أوه ، لقد قرأت درور يكبر -- اسمي ،
Agedilo العملية Akomm القرف.

الغضب والبطولة ، وحتى -- وكان لي ما يكفي من الرام!
خارج الفضاء -- كما يعيشون سجن ؛
الروائح Afriah الميدان مع ديل ،
عظام الأزرق الإزهار العشب.
الكرمل ، Gidluni شارون ومنذ ذلك الحين ،
Izub حليب الثدي بانكوف صبيانية ،
Olm قمة الجبل مع زيوت -- عنزة ،
الأرواح الصرفة عظام قوية.

من فوقه اللبان ، السيد هيلز مقدما
أيضا -- أنا زرعت البذور الرب للجمعيات الخيرية ،
صوت دوي الابواق Mahccar درور "!
قصف لبنان وهزت حزمة --
كيف اليوم الصيف؟ كيف الربيع؟
لماذا لا ننظر إلى الشمس لي؟
فقط -- الباردة ، على الرغم من سميكة... حالة تأهب ، شقيق ،
وأوامر التغيير -- في بداية لي؟

وكان أخي لا يوجد أمل هنا ، والعروس من نهايتها ،
هذه الخيرية شريطية ، الحسناء -- قام يسوع ؛
ليس هناك أمل حمامة Abcprni برعم --
الآن متزوج عينان إلى الشرق ؛
وحتى قبل أن أنا أفهم ما -- هي أحلامي --
العقلية يوم رائحة الطيور الحرة.
انها عند جميع -- روحي ، فإنه Atkoat Atkoti ،
ضوء القمر صب لي الحرير ؛

هذه النجمة الذهبية هي عمود النار ،
إلقاء الضوء على الطريق -- والمراجعين -- ليلى ؛
هذا الصوت Mngemny همس لي : هناك
وآمل أن لا -- مالي المتوقع المفقودة.
الخروج وعيني لرؤية لينة ،
تنامي روح الأمل في كل شيء -- على قيد الحياة.
Ahpcah البصرية ، طوبى للانتظار --
ودعا أخي ، عملت وعانى ، الرب!

[سعد عبد السادة]

شكرا لك اخي واستاذي العزيز جمال الأحمر
على مرورك الكريم ومشاركتك لي موضوعي ,
وكم تمنيت لو ان لدي الوقت الكافي لكي اترجم القصيدة ترجمة تصرفية كاملة ,
فالترجمة الالية لا تعطي دائما المعنى المراد وخصوصا في لغة الشعر التي لها مزايا مختلفة عن اي لغة اخرى .
شكرا لك مرة اخرى وبارك الله فيك وأدامك لنا أخا غزيزا

[سعد عبد السادة]

سعد عبد السادة


סעד עבדול־סאדא
القصيدة الثانية بعنوان : אחרי מותי ( بعد موتي ) ן
.

كتبت في سنة 1904.
אחרי מותי ספדו ככה לי:
http://www.nrg.co.il/images/blogs/546148/bya.jpg
"היה איש – וראו: איננו עוד;
קדם זמנו מת האיש הזה,
ושירת חייו באמצע נפסקה;
וצר! עוד מזמור אחד היה-לו –
והנה אבד המזמור לעד,
אבד לעד!
וצר מאד! הן כנור היה-לו –
נפש חיה וממללה,
והמשורר מדי דברו בו
את-כל-רזי לבו הגיד לו,
וכל-הנימין ידו דובבה,
אך רז אחד בקרבו הכחיד,
סחור סחור לו אצבעותיו פזזו,
נימה אחת אלמה נשארה,
אלמה נשארה עד-היום!
וצר מאד, מאד!
כל-ימיה זעה נימה זו,
דומם זעה, דומם רעדה,
אל-מזמורה, דודה גואלה,
כמהה, צמאה, עגמה, נכספה,
כאשר יעגם לב למזמן לו;
ואם-התמהמה – בכל-יום חכתה-לו
ובנהימה טמירה שועה-לו –
והוא התמהמה אף לא-בא,
אף לא-בא!
וגדול מאד, מאד הכאב!
ה י ה איש – וראו: א י נ נ ו עוד,
ושירת חייו באמצע נפסקה;
עוד שיר מזמור אחד היה-לו,
והנה אבד המזמור לעד,
אבד לעד!"

[سعد عبد السادة]

سعد عبد السادة


סעד עבדול־סאדא
القصيدة الثالثة بعنوان : איך ? ( كيف ؟ ) .


كتبت في سيفان العبري سنة 1904.
http://clickit3.ort.org.il/InAttach/472099a4-e42a-4494-a2b0-a0064ac0b6af/f19e745d-761e-4891-b3f7-8e5f72fe4f81.gif
איך?
ממקום שאת נסתרת שם, יחידת חיי
ושכינת מאויי –
הגלי-נא ומהרי באי, באי
אלי מחבואי;
ובעוד יש גאלה לי – צאי וגאלי
ומלכי על-גורלי;
ויום אחד גזלת נעורי לי השיבי
והמיתיני עם-אביבי.
ותחת שפתותיך יכבה-נא ניצוצי
ובין שדיך יומי אוציא,
כגוע בערב היום בין פרחי בשמים
צפרת כרמים.
איך?
ואני עוד לא ידעתי מי ומה את –
ושמך על-שפתי רעד,
וכרצפת אש בלילות על-משכבי
בערת בלבבי;
ואבך בנדודי ליל, ואשך כרי
ולזכרך כלה בשרי;
וכל-היום בין אותיות הגמרא,
בקרן אור, בדמות עב ברה,
בזכה מתפלותי ובטהר-הרהורי,
בנעים הגיוני ובגדל-יסורי –
לא-בקשה נפשי כי אם-הגלותך,
רק-אותך, אותך, אותך...

[عبدالوهاب محمد الجبوري]

شكرا على هذا الجهد اخي سعد وكل عام وانت بخير

[فائزة عبدالله]

مازلت أرى في مثل هذه الإدراجات تطبيعا صرفا مع الصهاينة الغاصبين لا يليق بواتا
وبعدها الحضاري والثقافي العربي , حتى وإن كان تحت عنوان :
( إعرف عدوّك , أوفي إطارثقافي , هذا إذا سلّمنا جدلا بأن لهؤلاء البرابرة الغزاة ثقافة أو فكر )
أقدّر إجتهادات الأساتذه المتبنّين لهذه الرؤية ولكني أعارض تمريرها هنا من موقعي كقارئ عربي أولاّ
وكإنسان يرفض التعاطي وبمختلف أشكاله مع هذا الكيان العنصري المجرم الذي مازال يمارس جرائمة الوحشية وحروب
الإبادة على شعبنا في فلسطين وعلى مرآى ومسمع من " أدبائه ومثقّفيه ّ الذين لا يحركون ساكنا حيال
تلك السياسات العنصرية , بل لا شكّ أن لكل واحد منهم رتبة عسكرية الى جانب صفته " المعرفية "
وذلك ما إكتشفناه دوما في هؤلاء الغاصبين .

[سعد عبد السادة]

شكرا على هذا الجهد اخي سعد وكل عام وانت بخير

أشكرك اخي الاستاذ الفاضل عبدالوهاب محمد الجبوري على هذا الاطراء وكل عام وانت بألف خير

[سعد عبد السادة]

سعد عبد السادة


סעד עבדול־סאדא
القصيدة الرابعة بعنوان : בשדה ( في الحقل) .


كتبت في 1894 .

http://www.nrg.co.il/images//archive/300x225/134/602.jpg
הן לא ככנף רננים נתפשת, מתמלטה לחפש ברננה,
אף לא ככפיר נכבש, בטח, המשבר את-בריחיו לברח –
ככלב, ידידי, ככלב ממעניו, בזה נפש ומענה,
ברחתי היום אל-השדה מפני עצבון ידי בלי כח.
לגיא, הכרמלה! שם שלום מסביב אהלים ישליו,
שם ברוכי אלה שאננים מפחד בנויהם יתערו,
יביטו את-חילם כי-ינוב, שלומת עמלם יחזיו,
ולשם – כל-רגשותי ינהו ושעפי ינהרו.
אצא לי השדה ואשמע מה-דבר אדני מן-הקמה,
מה-לאט הרוח ממשק הקנים הזקופים, הגאים,
מה-ירקם בסתר זיז שדי, מה-יפעל בול הרים בדממה,
ומה השבלים תנענה ראשיהן השעירים המלאים?
אבאה בבר ואחבא, ובקומת שבליו אטבעה,
אתבולל בין שפעת גבעוליו, אסחף בשטף גליהם,
אקשיבה דמית היער, את-רזי החרש אשמעה,
אט אזני אל-לחש העצים ואשמע סוד שיח עליהם.
את-פני בקרקע אכבשה, לארץ הרטבה אפלה,
אשאלה את-פי האדמה ואבך הרבה בכה אל-חיקה:
הגידי לי, אמי-אדמה, רחבה, מלאה וגדולה –
מדוע לא-תחלצי שדך גם-לי נפש דלה שוקקה?
דמיה מסביב. השמש אל-קצבי ההרים ירדה.
מסגר בחומת שבלים גבהות, העטרות משעולי,
ומעטף ונחבא בצלן הדק – נוגה חרש אצעדה,
על-ראשי שמים טהורים, וקמה מימיני, משמאלי.
וערפלי הטהר ימוגו, ימסו במרום הרקיע,
צלליהם הדקים יזחלו וירחפו על-פני השבלים,
יעמו את-זהב תלתליהן, ורוח חרישית תניע
בלט את-הקמה הנמה, החלמה בין אורות וצללים.
פתאם נעור רוח ויך בשבלים,
ותתחלחל הקמה, ננערה, נרעשה;
שבליה המלאות כבני צאן מבהלים
הפנו נסו אל-ארץ חדשה.
וכגלי ים מן-ההר אל-הבקעה נצנפו,
מן-הבקעה לכרמל נבהלות ברחו,
ומשם הלאה-הלאה במרוצתן שטפו,
ובהמלה נעימה השתפכו.
מה-תדדון, קני זהב, שבלי-פז תשקו?
מי ירעישכם כארבה וירומם גליכם?
למה תזו ניצוצות, זיקות אור תזרקו
על-הצפרים המרחפות עליכם?
התנהרו למקום שהעבים יסעו?
שיפוח היום, שינוסו הצללים?
הלמקום שהחלומות נפשנו ישאו
אתן נסות נחפזות, שבלים?
כעני אעמד לפני הוד הקמה המאירה ושמחה,
ואדע אך-עתה את-עניי מה רב, הה, אך-עתה אראנו!
לא ידי עצבוכן, שבלים, לא ידי קומתכן טפחה,
לא-כחי פזרתי בזה, לא אני אצברנו;
לא רסיסי זעתי את-מגרפות אדמתכן השחרה הרטיבו,
אף לא תפלתי הורידה את-מטר השמים על-נירכן,
לא עיני הרהיבו מלאות ראשיכן, לא לבי הרחיבו,
אף לא הידד שירי יזעזע מנוחתכן ויפל על-קצירכן –
ובכל-זאת יקרתם לי, שדות, יקרתם לי שבעים ושבעה,
מאז תזכירוני את-אחי הרחוקים, העובדים בית אמי,
שאולי ברגע הזה ישאו קולם מראש הר וגבעה,
וענו גם-הם את-ברכתי, השלוחה אליהם מעמי.

[سعد عبد السادة]

شكرا لك اخت فائزة عبدالله
على مرورك الكريم

[سعد عبد السادة]

سعد عبد السادة


סעד עבדול־סאדא
القصيدة الخامسة بعنوان : בת ישראל ( بنت اسرائيل ) .


كتبت في سنة 1903 .
*
אם-יש משבצת ריקה בנזרך – http://www.7wonders.co.il/dat/pict/1202595413.jpg
בידי אבן המלואים;
ואם מלא הוא – כי-עתה אוסיף עוד
נפך משלי עליהו.
יש אבן טובה עמי – א ה ב ה שמה,
קום וזכה בה, לך אתננה;
שימנה נא בראש כל-אבני חן
ובנזרך תהי הראשה.
הן זהר חדש – האמינה-לי –
תאציל גם על-חברותיה;
וגונים רבים, גונים חדשים אז
תוסיף לך על אור חייך.
גם-הכוכבים לך אז ירמזו
רמזים חדשים בל-ידעתם,
ונהימה חדשה אז תשמע לך
בהמון מזמורי לבך.
ודע, נשבעתי לך בכוכבי אל,
כי אבן ש ל מ ה היא וטהורה,
אף פגימה אחת, פגימה כל-שהיא
לא תמצא בה לאור שבעה שמשות.
לי היתה אם – וזכרונה מגן לי,
היא הורתני לכבש לבי,
ואוצרות חמדה ומרגליות
לשאת דומם במעמקיו.
ובלילי שבת, אך יתקדש ליל,
תדליק אמי שבעה נרות –
ולעולמי-עד את-נפשי השקתה
אור צנוע, זהר קדוש.
וכמו שהוא את-לבי קבל-נא,
בלי-כחל, בלי-שרק ובלי להבות;
רק ברכה אחת קטנה יביא לך:
ניצוץ אור של בת-ישראל.

[معتز فرج الله]

جهد مبارك أخى الكريم
إن مطالعة الأدب العبرى تجعلنا ندرك الخلفيات الثقافية للصهاينه وكذلك الاتجاهات التى يتبنونها لان الادب هو مرأة للواقع ومجسد للآمال والطموحات , ويساعد الأدب فى التعرف على نقاط القوة والضعف لهذا المجتمع ويمكننا من خلال معرفتها الطرق عليها بقوة واستخدامها الاستخدام الامثل , وارى ان دور الباحث والمترجم فى مجال اللغة والادب والمجتمع الاسرائيلى لا يقل عن دور السياسى المفاوض لان السياسى لا يمكنه التفاوض بعيدا عن فهم خلفية من يتفاوض معه . ان دراسة الادب العبرى ليست تطبيعا لانها غالبا ليست مجرد دراسة استمتاع بفن بلاغى بل هى دراسة لكشف المضامين والمكنونات من الخلال التعامل مع الحالة اللغوية .

[محمد باوزير]

سعد عبد السادة


סעד עבדול־סאדא
القصيدة الاولى بعنوان : אגרת קטנה , מן-הגולה לאחי בציון
( رسالة صغيرة ) من المهجر الى اخي في صهيون .

كتبت في أيلول العبري سنة 1894 .
שדות בר, נחלת אבות, ומרחב ודרור –http://3.bp.blogspot.com/_5fTgNOJLEhg/SbnN4ls1VsI/AAAAAAAAEm0/mioqD3OPCOc/S226/%D8%A8%D9%8A%D8%A7%D9%84%D9%8A%D9%83.jpg
היש עוד בארץ מברך כמוך?
ואני פה אחיך קפאתי בקר,
אנוע ככלב בארץ נבוכה;
מגרש במקלות, מכלכל פרורים,
נעזב ונשכח מלב ומאל.
האמנם שכחת את-טעם המרורים,
שיחדו אכלנו בגלות החל?
גם-עתה עוד הנני תעה כצאן,
את-גזי, את-חלבי ובשרי יקחו,
ושבט הנגש לא-יאמר עוד הון,
עוד יסגר עלי מרעה כרים ואחו;
לא-נחקר עדנה אם-יש קבה רעבה
בבטני הריקה, אם-גם אני איש.
לפי-שעה אנשם וארעב בגנבה,
אתפרנס ככלב שבע קלון וריש.
ואתה – המאשר! לך מרחב מסביב,
די אור לנשימה, די שמש, די צל.
אם-תעבד קשה – הוי, אחי החביב!
לעבד ולסבל צונו גם-אל.
לא תזרע אל-קוצים, לא תיגע לריק,
עוד תראה עת יגמל עמלך ורבה;
עוד יבער יתלקח כלפיד הזיק
צפנת בלבבך בצאתך נדבה.
הן זרע ישרים לא-יאבד בציה –
ואני אזרה כחי לרוח, וכמוץ
יסער פעלי אל ארץ שאיה;
אל ארר אדמתי לצמיח לי קוץ.
כל-ימי אנוע, אשוטט, אשוטט,
אלחם בצללים ואבנה בחול;
כצנינים הייתי לשכני, ולשוטט
בעיני משנאי, על-נפשי לעל.
לפנים אהבתי צרותי, ובתם
לבבי הצדקתי את-שבט מוסרי;
קראתי לדמעות, קדשתי יום צום –
ואפשט במנוחה לשכין צוארי;
אך עתה, אהה, אין בי אמון נעורי,
נואשתי מרחמים, מבטחי בית עש;
חדלתי, ידידי, מחבב יסורי,
כי מאס גם-אלי את-משפט הרש.
אין ת כ ל י ת לנדודי, אין קדשת השם,
סר צל אלהים, סרה רוח הקדשה,
גם-בכיי לא הוא, גם תחנוני לא-הם –
אתחנן ואבך – כי מכתי אנושה.
אתחנן כנואש ואבך מלב קר,
אאנח מלב מלא אפר ובשת;
ואבך – אף אם-אדע כי-דמעי כמטר
שמי ברזל בציות על-ארץ נחשת.
אגדות נושנות נשוני עמלי,
בחלומות ומשלים ישנתי הכאב,
אך-עתה בא רוח וישא משלי,
ויגז את-חלומי – ומלא ריק הלב.
"כף ראשך! שא על!" – על-שם מה? על-שם מי?
מה אועיל כי-אסבל? מי ירצה קרבני?
הוי, קראו לי דרור ואגדלה את-שמי,
אגדילה מעשי, אקומם חרבני.
כעם גבורתי, גם-בי די איל!
הוציאו למרחב את-כחי הכלוא;
מריח השדה יפריח עם דל,
כדשא תפרחנה עצמותי שבלו.
הכרמל, השרון גדלוני מאז,
ובשד יזוב חלב ילדותי פנקו,
שיא הררי עולם שמני עם-עז,
הרוחות הטהורות עצמותי חזקו.
ממרום הרי לבונה, מראש גבעות מר
גם-זרע אדני לצדקה זרעתי,
ובקול חצצרת תרועה המחצצר "דרור!"
הרעשתי הלבנון וארזיו זעזעתי –
איך, יום קיצי? איך, אביבי?
מדוע לא תביט השמש אלי?
רק-קר, עבי חרף... התראה, חביבי,
את-סדרי בראשית משתנים עלי?
אין תקוה פה, אחי, כבר כלה הקץ,
פס חסד אלה, בל-יעש ישועות;
אין תקוה ליונה בצפרני הנץ –
ועתה שתי עיני מזרחה נשואות;
עוד טרם אבינה מה-יהיו חלומותי –
ונפשי כצפור בהריחה יום דרור.
זה משאת כל-נפשי, זה תקות תקותי,
ירחי ושמשי היוצקים בי אור;
זה כוכב הזהב, זה עמוד האש,
המאירים את-דרכי, מגיהים את-לילי;
זה קול המנחמני ולחש לי: יש
לי תקוה, לא-אבדה תוחלתי מאלי.
וכבר עיני ראות הצצים הרכים,
הצומחים כתקוה בנפש כל-חי.
לקות אחפצה, ואשרי המחכים –
עבד וסבל, אחי, בשם אדני!
الأستاذ سعد
يا حبذا لو أدرجت ترجمة عربية (أو أنجليزية) لهذه القصيدة حتى نعرف مضمونها ، وهل تستحق ان تنشر في هذا الملتقى الكريم . و يبدو لي أنك تتقن العبرية فهلا حاولت انت اعطاء ملخص عما تحتويه من كنوز قد تكون من قصدير مطلي بلون الذهب ، و أنت تعرف شطارة اليهود في حرفة التجارة و لا يستبعد انهم كذلك في حرفة الأدب أيضا ! أرجو أنني اعبر ايضا عن وجهة نظر الكثير من رواد (واتا) أو كما يحلو لي ان اكتبها (واطا)
وشكرا لك مقدما .

[محمد باوزير]

انني عدو للاسترهاب الفكري و اجاهد ضد مصادرة الرأي و برقعة الكلمة ، الا انني ارى ان نشر قصائد بكاملها لشعراء صهاينة و باللغة العبرية التي لا يقرأها -ناهيك عن اتقانها -اكثر أعضاء و زوار هذا المنتدى ، استغلال سئ لهذا الصرح و سوء استعمال لإمكانياته بل و اساءة لرواده . و ارجو ان يفهم ناشروا هذه الاعمال الصهيونية ان الصهيونية العالمية هي عدوللانسانية جمعاء و ليس للعرب او الفلسطينيين (الا اذا كان للناشرين رأيا آخر)، ويتفهموا حساسية الوضع و بالتالي اقل ما نطلبه منهم هو ترجمة هذه الاعمال حتى نكون نحن القراء على بينة مما يقوله عدونا ، اما اذا اصروا على خلاف ذلك فأنا اضم صوتي للاصوات المطالبة بمنع نشر هذه الكتابات على صفحات هذا المنبر الكريم

[سعد عبد السادة]

القصائد موجهة لفائدة باحثي وطلبة ومترجمي واساتذة اللغة العبرية ونحن هنا في منتدى اللغة العبرية (على ما أعتقد) , ومعظمنا من المتخصصين في العبرية وادبها !!!!
وأعتقد ان هنالك منتديات اخرى تعالج المواضيع التي لها علاقة بما تحدثت انت عنه , يمكنك التوجه اليها أو البحث عنها في ال google !!!!!

[سعد عبد السادة]

شكرا على هذا الجهد اخي سعد وكل عام وانت بخير
شكرا جزيلا لك استاذ عبد الوهاب على مرورك الكريم وأسف كثيرا على تأخري في الاجابة
اتمنى لك دوام الصحة
وبالتوفيق

[سعد عبد السادة]

جهد مبارك أخى الكريم
إن مطالعة الأدب العبرى تجعلنا ندرك الخلفيات الثقافية للصهاينه وكذلك الاتجاهات التى يتبنونها لان الادب هو مرأة للواقع ومجسد للآمال والطموحات , ويساعد الأدب فى التعرف على نقاط القوة والضعف لهذا المجتمع ويمكننا من خلال معرفتها الطرق عليها بقوة واستخدامها الاستخدام الامثل , وارى ان دور الباحث والمترجم فى مجال اللغة والادب والمجتمع الاسرائيلى لا يقل عن دور السياسى المفاوض لان السياسى لا يمكنه التفاوض بعيدا عن فهم خلفية من يتفاوض معه . ان دراسة الادب العبرى ليست تطبيعا لانها غالبا ليست مجرد دراسة استمتاع بفن بلاغى بل هى دراسة لكشف المضامين والمكنونات من الخلال التعامل مع الحالة اللغوية .
اشكرك استاذ معتز على مرورك الجميل الذي اسعدني كثيرا وأعتذر كثيرا على تأخري في الكتابة اليك
يسعدني ايضا التعرف اليك أكثر
تحياتي وسلامي

[محمد بسيوني عبد الغني]

באמת אתה גאון
רוצים יותר מזה
השירים נעמים
מקוה שישמור אותך אלוהים
حقا أنت عبقري
نريد أكثر من ذلك
القصائد جميلة
أتمني ليرعاك الله

[سعد عبد السادة]

באמת אתה גאון
רוצים יותר מזה
השירים נעמים
מקוה שישמור אותך אלוהים
حقا أنت عبقري
نريد أكثر من ذلك
القصائد جميلة
أتمني ليرعاك الله

רוב תודות אחי محمد بسيوني

[عبدالوهاب محمد الجبوري]

[COLOR="Purple"][SIZE="4"][CENTER]الاخوة الحضور
السلام عليكم
ان تعلم العبرية وعرض نصوص منها يجب ان يكون مقترنا بالتحليل العلمي والسياسي لاظهار البعد الصهيوني العدواني في الادب العبري وانا مع راي الاخ معتز فرج الله حول الموضوع .. وقوله إن مطالعة الأدب العبرى تجعلنا ندرك الخلفيات الثقافية للصهاينه وكذلك الاتجاهات التى يتبنونها لان الادب هو مرأة للواق

[سعد عبد السادة]

شكرا استاذ عبد الوهاب على هذه الكلمات